Het weekend en de hydrotherapie
Door: Nikki
Blijf op de hoogte en volg Nikki
09 April 2014 | Indonesië, Woloan Dua
Afgelopen weekend hebben we een poging gedaan om de zonsopgang op de Mahawu te kunnen zien. Helaas is deze poging mislukt. We hadden afgesproken dat een buschauffeur ons om 4 uur in de ochtend op zou halen en hij was mooi op tijd. Het was ongeveer een half uur rijden tot bij het wandelpad aankwamen richting de top van de Mahawu. Hierna was het nog een kwartiertje klimmen om op de top te komen. We waren nog te vroeg voor de zonsopgang, het was nog pikkedonker. Maar goed, bij zoiets beter te vroeg dan te laat! Toen het licht begon te worden, hadden we vette pech want het was die ochtend hartstikke mistig! We konden echt helemaal niets zien! Whitney vertelde dat we eigenlijk zo de krater van de vulkaan in konden kijken op de top, maar daar konden we dus ook niets van zien. Hebben wij weer, haha! Voor niets zo vroeg uit bed gekomen, tenminste niet waarvoor we kwamen. We hebben nog even gewacht in de hoop dat de mist weg zou trekken, maar helaas hebben we niets van de zonsopgang gezien. We gaan zeker nog een keer terug en deze houden jullie te goed van mij! Het zat dit weekend sowieso niet mee met het maken van de uitstapjes. In het weekend rijden de blauwe busjes veel minder vaak. De busjes die voorbij komen zitten vaak vol, of rijden door omdat ze vanuit een ander dorp komen. We wilden graag naar Tomohon gaan om de boeddhistische tempel te bezoeken. Nadat we na drie kwartier wachten nog niet in een busje richting Tomohon zaten, hebben we het opgegeven. We proberen het een andere keer nog wel eens!
We zijn er in het weekend wel in geslaagd om zwembadjes te vinden voor ons project. Hiervoor waren we naar Manado gegaan, want in Tomohon hadden we geen geschikt badje gevonden. Na veel winkels doorzocht te hebben, kwamen we gelukkig in de laatste grote supermarkt zwembadjes tegen. Ze hebben hier alleen wel een vreemde manier van producten in de schappen plaatsen. Alle badjes lagen los, sommige in plastic, sommige uit het plastic gehaald. Er lag een doos waarop een maat stond die voor ons perfect zou zijn. Keek ik in die doos, zaten er tennisballen in!!! Logisch toch? En dat zwembad was natuurlijk nergens te bekennen. De zwembadjes die los lagen, waren een stuk kleiner, maar we hebben er toch twee gekocht om te proberen en om aan de slag te kunnen. Wie weet komen we later nog een groter zwembad tegen. Bij de kassa wilden ze ons duidelijk maken dat ze de badjes moeten testen, voordat we ze mogen kopen. Prima, maar niet op de Indonesische manier… Na 20 minuten wachten, hadden ze namelijk alleen de bodem nog maar opgepompt met een klein handpompje! Wij geloofden het wel en hebben ze zo meegenomen. Gelukkig waren ze niet kapot. Gisteren hebben Evy en ik de eerst vier kinderen in het water gehad. Het was echt heel leuk en speciaal om dit te doen. De kinderen reageerden er allemaal heel positief op. Ook de begeleiders en de fysiotherapeut waren heel positief en hielpen ons bij het uitvoeren van het project. De meeste kinderen waren in het begin wat bang, maar na een tijdje zag je ze ontspannen. Ook was het mooi om te zien dat de kinderen uit zichzelf meer gingen bewegen dan wanneer ze niet in het water zijn. Het is prachtig om te zien hoe de kinderen genieten. Ik ben echt heel erg benieuwd hoe het resultaat over een paar weken is en of de therapie een blijvend effect heeft op de stoornissen van de kinderen.
We zijn er in het weekend wel in geslaagd om zwembadjes te vinden voor ons project. Hiervoor waren we naar Manado gegaan, want in Tomohon hadden we geen geschikt badje gevonden. Na veel winkels doorzocht te hebben, kwamen we gelukkig in de laatste grote supermarkt zwembadjes tegen. Ze hebben hier alleen wel een vreemde manier van producten in de schappen plaatsen. Alle badjes lagen los, sommige in plastic, sommige uit het plastic gehaald. Er lag een doos waarop een maat stond die voor ons perfect zou zijn. Keek ik in die doos, zaten er tennisballen in!!! Logisch toch? En dat zwembad was natuurlijk nergens te bekennen. De zwembadjes die los lagen, waren een stuk kleiner, maar we hebben er toch twee gekocht om te proberen en om aan de slag te kunnen. Wie weet komen we later nog een groter zwembad tegen. Bij de kassa wilden ze ons duidelijk maken dat ze de badjes moeten testen, voordat we ze mogen kopen. Prima, maar niet op de Indonesische manier… Na 20 minuten wachten, hadden ze namelijk alleen de bodem nog maar opgepompt met een klein handpompje! Wij geloofden het wel en hebben ze zo meegenomen. Gelukkig waren ze niet kapot. Gisteren hebben Evy en ik de eerst vier kinderen in het water gehad. Het was echt heel leuk en speciaal om dit te doen. De kinderen reageerden er allemaal heel positief op. Ook de begeleiders en de fysiotherapeut waren heel positief en hielpen ons bij het uitvoeren van het project. De meeste kinderen waren in het begin wat bang, maar na een tijdje zag je ze ontspannen. Ook was het mooi om te zien dat de kinderen uit zichzelf meer gingen bewegen dan wanneer ze niet in het water zijn. Het is prachtig om te zien hoe de kinderen genieten. Ik ben echt heel erg benieuwd hoe het resultaat over een paar weken is en of de therapie een blijvend effect heeft op de stoornissen van de kinderen.
-
09 April 2014 - 07:53
Linda:
Hey Nikki,
Wat ben ik trots op jou, dat project is volgens mij een schot in de roos!!
Geef kinderen water en een bal, en je ziet wat een effect dat heeft!!
Heel veel plezier ermee!!
Heel veel liefs,
Mama.
-
09 April 2014 - 09:23
Kees En Marlies Daamen:
Hoi Nikki.
Mooi om te lezen dat het project aanslaat en dat je medewerking krijgt.
Tsja en jammer van de mist op de vulkaan, maar dat moet je nog maar eens overdoen dan.
Heb je een lekkere lange dag toch ;-)
Heel veel succes met het vervolg van de therapie.
Over een paar weekjes zijn wij lekker ook weer in Indonesie.
Groetjes Kees en Marlies. -
09 April 2014 - 14:49
Miranda Van De Wouw:
Hoi Nikki,
Die zonsondergang gaat vast nog wel lukken.
Leuk, die therapie met de zwembadjes.
Volgens mij doe jij daar heel veel ervaring op.
Geniet ervan.
groetjes, Miranda en de rest van de family. -
10 April 2014 - 09:04
Martine:
Klinkt goed meiden! De dag komt iedere dag weer op dus met die zonsopgang zal het ook wel goed komen! =P En wat super dat de hydrotherapie zo enthousiast wordt ontvangen! Benieuwd naar het resultaat over een paar weken! Succes&Geniet! -
10 April 2014 - 09:36
Joze Lochten:
Hoi Nikki
Geweldig dat je het zo naar je zin hebt en dat het project aanslaat.
En wat de zonsopgang betreft dat zul je vast nog wel te zien krijgen.
groetjes Joze Lochten -
10 April 2014 - 20:03
Mary Ong. (moeder Van Whitney):
Hoi Nikki,
Ook jouw blogs vandaag voor het eerst gelezen!! Wat een indrukken allemaal, hè... En ja, eens een bule, altijd een bule!! Ze zijn gewoon jaloers, want Indonesiërs doen alles om zo wit mogelijk te blijven, tenminste daar dan!! En ja, afspraken maken is moeilijker! Ik geloof ook niet dat je daar ooit aan went. Je zal van Whitney ondertussen wel van "jam karet " gehoord hebben. Jam = tijd en karet=rubber.
Zeg al genoeg, toch??
Fijn voor jou en Evy, dat jullie hydrotherapie aanslaat!
Ik blijf je volgen!
Groetjes van ons -
11 April 2014 - 17:35
Kees:
Lieve Nikki,
Het begin is gemaakt m.b.t. het project. Wij zijn benieuwd naar de vorderingen en fijn om zo op de hoogte te blijven.
Voor nu alvast een fijn weekend want ook jullie hebben gelukkig vrije tijd,
geniet ervan.
Groetjes Kees en Maartje -
11 April 2014 - 19:22
Anny:
Leuk weer om te lezen dat het project begint. Fijn dat de kinderen er ook van kunnen genieten. Met weinig middelen en toch veel bereiken is bijzonder. Fijn dat het allemaal zo goed gaat samen. Succes verder en tot je volgende verhaal. Groetjes Anny mams van ...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
