Manado City Tour & de rest van de week

Deze week hebben we veel ritjes gemaakt naar Manado. We moesten namelijk voorbereidingen treffen voor de verlenging van het visum. Dat is nogal wat hier… Gelukkig helpt broeder Han ons hier goed bij. Eerst moesten we naar het bisdom, om papieren in te vullen. Door de corruptie bij het immigratiekantoor, is het beter om met iemand van het bisdom de visumverlenging te regelen. Een leraar van de academie was er ook bij, want hij is onze sponsor. Dit was fijn, want hij kon helpen met het invullen van de papieren. Hierna gingen we naar het immigratiekantoor. Hier waren we zo klaar. De papieren moesten ingeleverd en daarna konden we gaan. Volgende week kunnen we terug komen om het visum weer op te halen. Het viel dus nogal mee, tot ik een sms kreeg. We moesten vrijdag terug naar het immigratiekantoor, omdat ze een foto van ons moesten maken. Hadden ze dat dan de eerste keer niet kunnen doen? Nee, blijkbaar niet. Dus wij weer naar Manado, eerst weer langs het bisdom zodat er iemand met ons mee zou gaan. Bij het immigratiekantoor moesten we dit keer lang wachten voordat we aan de beurt waren. We werden een voor een het kantoor in geroepen. Ze maakten een foto, namen vingerafdrukken en ik moest een digitale handtekening zetten. Maandag zal het klaar zijn zeiden ze, dus ik ben benieuwd!
Van de week is het ook echt slecht weer geweest hier! Daarvoor ben ik niet naar Indonesië gegaan, haha! In de ochtend schijnt de zon, maar tegen de middag trekt het dicht. De meeste middagen regent het en soms onweert het ook… Ik geloof dat het momenteel in Nederland beter weer is!!!
De projecten gaan zijn gangetje. Bij beide projecten zijn we bezig met de afronding, dus vooral veel verslaglegging, maar alles loopt nog volgens planning.
Gisteren hebben we een city tour gehad in Manado. Het was een volle, maar leuke dag. We hebben natuurlijk weer heel veel gezien! Rond 9 uur werden we opgehaald door een chauffeur. We reden vanaf Woloan Dua, door Taratara, naar Tanawangko. Daar hadden we een stop bij de traditionele markt (niet mijn favoriet dus). Dezelfde smerige lucht hing er weer, dus ik had het alweer snel gezien. We waren ook zo weg, want we hadden de tijd nodig voor andere dingen vertelde de chauffeur. Hierna gingen we verder richting Manado over de weg die langs de kust loopt. De volgende stop was het strand. Dit was niet veel bijzonders. Wat ze hier een strand noemen, zou ik geen strand noemen. Het waren wat tentjes die aan het water gelegen waren, maar er was geen zandstrand te bekennen. Het uitzicht was wel heel erg mooi. Vanaf de kust, keken we uit op de stad Manado en de eilanden Bunaken, Manado Tua en Siladen. Na de lunch was de rest van de rit aan de beurt. Het volgende plan was de waterval vlakbij Manado. Het is nu bevestigt; wij hebben echt geen geluk met watervallen. Toen we onderweg waren er naartoe, begon het heel hard te regenen. De chauffeur gaf al aan dat hij niet zeker wist, of we er konden komen met dit weer. We moesten namelijk een pad door het bos naar beneden lopen om bij de waterval te komen. We hebben het natuurlijk wel geprobeerd, maar het pad was te glibberig. Ook was de waterval nog niet in zicht, dus we hadden geen idee hoe lang het lopen was. We besloten om terug te gaan en de waterval maar over te slaan. Hierna zijn we naar Citraland gegaan. Dit is een wijk in Manado die voor de rijken van hier is. Het was een dorpje op zich. Leuk om gezien te hebben. Er was een uitkijkpunt op een heel groot monument van jesus. Ook was er een (small) Big Ben. We hebben wat foto’s gemaakt en toen konden we weer verder. Het was een korte stop, maar wel een leuke. Hierna zijn we naar de Merciful Building gegaan. Dit is een klein winkelcentrum, waar onder andere met de hand bewerkte houten producten te koop waren. Hier hebben we natuurlijk even rondgesnuffeld (vrouwen en shoppen hè). Als laatste zijn we nog even bij een boeddhistische tempel geweest. Dit was de grootste van Manado. Het leek op een tempel die we al eerder bezocht hadden. Hierna zijn we weer afgezet in Woloan. Het was dus een hele drukke dag en we hebben weer veel gezien.
Vanmorgen hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving hier om de boel te verkennen (dat mag wel na 8 weken). In de buurt stond op een bord een amfitheater aangegeven. We waren wel benieuwd hoe dat eruit zag, dus we zijn die richting uit gegaan. Toen we vanaf de hoofdweg een zijweg in gingen, werden we achtervolgt door heel veel kinderen. Ze bleven bij ons lopen en praten tegen ons, maar wij verstaan er natuurlijk maar weinig van. Ze vinden het leuk als je wat Indonesisch probeert te praten en foto’s maakt! Toen ze in de gaten hadden dat we naar het amfitheater wilden, hielpen ze ons de weg wijzen, dus dat was best wel schattig! Toen we bij het amfitheater aankwamen, bleek het een plek te zijn met wederom een heel mooi uitzicht. Hier heb ik dus weer van genoten. We hebben nog wat foto’s gemaakt met de kinderen en daarna zijn we terug gelopen. Hierna zijn we naar het dorpje gewandeld, dus we hebben een sportieve ochtend gehad!