Tangkoko Jungle

Wat is de week weer snel voorbij gegaan en wat een geweldige afsluiter in het weekend! Eerst de rest van de week. Maandag zijn we naar Sayap Kasih geweest. We hebben kennis gemaakt met Wulan, een meisje dat er sinds vorige week woont. Ze is zwaar beperkt en kan ook niet praten. Toch heeft ze nu al een speciale band met Iren (een meisje dat wel kan praten). Iren lijkt Wulan te begrijpen, ondanks de beperkte mogelijkheden in de communicatie. Zo vertelde de fysiotherapeut dat Wulan vorige week begon te huilen en niet te troosten was. Iren zei dat ze graag een kussen wilde hebben, naast haar in de rolstoel. Toen een van de begeleiders het kussen had gegeven, stopte ze direct met huilen, ongelofelijk toch? Je ziet ook dat ze naar elkaar toe trekken, prachtig dit!
Deze week hebben we de doop meegemaakt van Epe, een jongetje die al langer in Sayap Kasih woont. Dit was weer een speciale ervaring. De dienst werd in het huis gehouden. Epe had nette witte kleren aan en de rest van de kinderen was in blauw-wit gekleed. Ik kon natuurlijk vrij weinig van de dienst volgen, maar het was speciaal om er bij te zijn. Nadien kregen we eten, zoals na elke gelegenheid hier. Hier heb ik manggis geproefd. Dit is een vrucht van hier en het was heel lekker!
De visumaanvraag is van de week afgerond en alles is weer geregeld. Het is toch wel een geruststelling als de stempel in je paspoort staat, haha! Verder zijn we nog steeds druk bezig met de afronding van de projecten. Alles verloopt nog volgens planning, maar het is nog wel doorwerken.
Donderdag zijn we met alle begeleiders en kinderen van Sayap Kasih mee naar het strand geweest. Dit was weer een bijzondere dag. Om 7 uur waren Evy en ik bij het tehuis. Wat een organisatie is er nodig voor zo’n dag zeg! We reden met drie busjes: de rolstoelbus van Sayap Kasih, een blauw busje en een gehuurde bus die iets groter was. De kinderen werden zo de busjes in getild en op de ‘normale’ stoelen geplaatst. Ik stond vol verwondering te kijken hoe ze alles voor elkaar kregen, want het was echt krap. Ieder kindje kreeg persoonlijke begeleiding. Bij het strand waren al voorbereidingen getroffen. Er stonden banken en tafels met matrassen erop, zodat de kinderen konden liggen. Sommige kinderen leken wat van slag, anderen leken juist rustiger dan anders. Vanaf dat we er waren, begonnen de begeleiders met eten en ze zijn pas gestopt toen we weer weg gingen. Niet normaal wat ze allemaal mee hadden genomen: queh lapis, pisang goreng, gekookte banaan, gewone banaan, maiskolven, gebakken maiskolven, lunch (rijst, kip, etc.), drinken, na de lunch kwam er nog meer pisang goreng en mais en voordat we vertrokken kwam de ijscoboer nog langs! Alle kinderen zijn mee het water in genomen. Er waren banden, zodat ze gemakkelijk begeleid konden worden. De meeste kinderen kon je zien genieten. Deze dag hebben we ook de fysiotherapeut gedag gezegd. Hij ging gisteren op vakantie en is pas terug nadat wij hier weg zijn. Dit was heel vreemd. Ik heb zin om weer naar huis te gaan, maar vind het ook moeilijk om straks weg te gaan uit deze omgeving.
Ik heb weer een geweldig weekend gehad en heb ontzettend genoten. Gisteren en vandaag hebben Evy en ik een trip gedaan naar de Tangkoko jungle. Het was weer een heel bijzondere ervaring. Gisteren zijn we met de taxi naar het kantoor van de organisatie in Manado gegaan, waar we de trip geboekt hadden. De chauffeur (Freddie) nam ons mee in een zebrabusje. Het was ongeveer 2 uur rijden naar de jungle. Bij het pakket zat ook een overnachting, dus eerst gingen we naar de ‘Tangkoko Dove Villa’s’. Hierna begon de eerste jungletocht. We waren voor zonsondergang vertrokken. Freddie en de gids (Kasman) gingen met ons mee. We gingen op weg naar de boom waar de Tarsier aapjes verblijven. Dat is een soort die alleen hier voorkomt en de kleinste aap ter wereld. Bij die boom zouden we wachten tot ze gingen jagen, want dan konden we natuurlijk foto’s maken! Tijdens het wachten hebben we een Cuscus beer hoog in de bomen gespot. Dit was heel erg speciaal en ik vind het nog steeds ongelofelijk! Door een verrekijker heb ik hem toch van dichtbij kunnen zien! Er waren ondertussen veel gidsen met toeristen naar de boom gekomen. Het duurde wel even, maar dan heb je ook wat. Toen de aapjes tevoorschijn kwamen, heb ik mijn ogen uitgekeken. Ook was er een moederaapje met de baby. Alles was heel mooi om te zien. Inmiddels was het al donker geworden en na genoeg foto’s zijn we terug naar het verblijf gegaan. Freddie vertelde nog dat er ook Tarantula’s verblijven in de jungle, maar die hebben we (gelukkig) niet gezien. We zijn op tijd gaan slapen, de wekker ging vanmorgen namelijk alweer om 4.30 uur! Rond 4 uur werd ik al wakker. Evy zat rechtop in bed met haar zaklamp door de kamer te schijnen. Ze was wakker geworden van geritsel tussen onze tassen, bleek er een rat te zitten!!! Gadsie, dat was natuurlijk heel smerig. Ik heb hem gelukkig niet gezien. Om 5 uur stonden we klaar om de jungle weer in te gaan met Freddie en de gids. Eerst zijn we naar het strand gegaan om de zonsopkomst te zien. Wauw, dit was echt prachtig. Het was heerlijk rustig op het strand en de kleuren waren heel erg mooi. Hierna moesten we snel de jungle in, om Makaken te zien. Na een tocht door smalle paden, langs takken en onder spinnenwebben door, kwamen we bij de bomen aan waar de apen in zaten. Ook hier hebben we gewacht, tot ze naar beneden kwamen om te jagen. Kasman vertelde dat als er een naar beneden komt, daarna de rest volgt. Evy zag de eerste naar beneden komen en daarna kwamen ze inderdaad van alle kanten om ons heen vandaan. Het waren er echt heel veel! En wat een bijzondere dieren zeg. Het was heel speciaal om er zo tussen de staan en zo dichtbij te kunnen komen. De gidsen lette heel goed op de veiligheid. Ik vond het wel een beetje spannend, maar het was zo mooi! Toen ik met apen op de achtergrond op de foto wilde, kwam er een naar me toe gelopen en hij raakte me aan. Ik schrok hier natuurlijk van, maar hij wilde geen kwaad doen. Ook hier waren moeder apen die baby’s aan zich hadden hangen. De volgende tocht was de zoektocht naar de Hornbill (neushoornvogel). We hebben lang door de jungle gelopen, maar helaas geen Hornbill gezien. De gids vertelde dat de beste maanden om ze te zien juli en augustus zijn, helaas pindakaas dus. Wel hebben we nog een keer de Cuscus beer gezien. Hierna gingen we terug voor het ontbijt. Het was pas 9 uur, maar we hadden er al een hele tocht opzitten. De trip zat er ook op en de chauffeur heeft ons veilig op de taxi naar huis gezet. Het was een week vol genot en ik heb geweldige ervaringen opgedaan!