De start van mijn avontuur.

WAUW! Wat een land, wat een mensen, wat een cultuur, wat een omgeving, wat een ervaringen... nu al...!

Donderdag eindelijk vertrokken voor mijn grote avontuur naar Sulawesi. De reis begon al goed in de auto, en jawel: met file. (Tja he, toch naar papa moeten luisteren die het idee had om een dag eerder te vertrekken...). Om 12 uur was de eerste vlucht. Papa, mama, Bram en Kelly zijn mee naar het vliegveld geweest om me uit te zwaaien. Natuurlijk was dit moeilijk, maar ook vooral een speciaal moment; nu ging het dan echt gebeuren. De vluchten zijn goed verlopen. Vanaf de eerste vlucht (die ongeveer 12 uur zou duren) wordt meteen het Indonesische dagritme aangehouden. Dit betekent dat we snel na het opstijgen het avondeten kregen, hierna gingen de lichten uit om te gaan slapen (wat ik na ongeveer 3 pogingen heb opgegeven) en rond 9 uur 's avonds kregen we ontbijt. Veilig en wel aangekomen in Kuala Lumpur hadden we 1 uur de tijd tot de volgende vlucht. Dit is prima verlopen. Het vliegveld in Kuala Lumpur is zo groot dat we met een treintje naar de andere gate moesten. Binnen het uur dat we op dit vliegveld waren werd het alweer licht (het was daar ondertussen 7 uur 's ochtends). De volgende bestemming was Jakarta en hier landden we dus ook na 2 uur vliegen. In Jakarta hadden we 2 uur de tijd om het visum te laten stempelen, bagage op te halen, in te checken en het vliegtuig te halen. Gelukkig verliep alles prima en hebben we ook deze vlucht makkelijk gehaald. Vanuit het vliegtuig was het al zo mooi om Sulawesi te zien!! Op het vliegveld werden we opgehaald door broeder Han en Whitney. Het was fijn om hen te zien. Vanaf het vliegveld was het ongeveer 1,5 uur rijden naar het huis waar we zouden verblijven. Onderweg al zoveel gezien, vooral alles wat je in Nederland juist niet ziet. Het lijkt ook wel of hier alles kan en mag; iedereen toetert naar elkaar in het verkeer en een achterop een scooter een baby vasthouden schijnt ook heel normaal te zijn. Na de lange reis was ik blij dat we bij het gastgezin aangekomen waren. We hebben kennis gemaakt en toen was ik doodop dus vroeg aan de nacht begonnen. Ondertussen was het hier 8 uur 's avonds en ook alweer donker.

Vandaag heeft de broeder ons opgehaald om mee naar een verjaardag te gaan. Dit was op een plaats waar hier de hogere middelbare school is voor studenten die priester willen worden. Apart om te zien, maar ook weer leuk om daar als gast te komen. Onderweg reden we langs mooie uitzichten. Echt prachtig hier! Tegelijk met dat alles prachtig is, zien sommige huizen en de meeste wegen er hier armoedig uit. Dit is juist helemaal niet te merken aan de bevolking, zij lijken tevreden met hoe zij het hier hebben. Iedereen op straat kijkt je aan, maar de meeste zeggen niets. Dit blijkt ook echt iets vanuit deze cultuur te zijn. Ik was er al voor gewaarschuwd, maar dan toch is het vreemd. Wel zijn de mensen hier ontzettend gastvrij.
Na de verjaardag zijn we nog naar het centrum van Tomohon gegaan om wat boodschappen te doen. Ik sta nog steeds versteld van de prijzen hier! Het is hier zooo goedkoop. Voor de bevolking is dat heel normaal, omdat zij ook niet veel verdienen, maar ik vind het nog vreemd dat het zo kan.

Nu is het hier alweer avond aan het worden en het is ook al bijna donker. Op het platte dak van het huis is er een heel mooi uitzicht, ook met de zonsondergang.

Maandag gaan we naar het huis Sayap Kasih waar we ons project willen starten. Dinsdag gaan we naar de academie voor fysiotherapie.

Ik hoop snel mijn volgende verhaal hierop te plaatsen!
Doei!