Inmiddels 2 weken van huis.
Door: Nikki
Blijf op de hoogte en volg Nikki
03 April 2014 | Indonesië, Woloan Dua
Sinds dat ik hier ben, vandaag eindelijk de eerste dag zonder regen! Gelukkig is de temperatuur altijd goed en het regenseizoen zou ongeveer ten einde moeten zijn.
Gelukkig, Evy en ik mogen het idee van de hydrotherapie uit gaan voeren. Broeder Han en de zuster van panti Sayap Kasih vonden het een goed idee. Deze week zijn we vooral bezig geweest met het opstellen van het plan. De fysiotherapeut van Sayap Kasih gaf zelf meteen aan dat hij de hydrotherapie voort wil zetten als het een positief effect heeft. Het zou natuurlijk heel mooi zijn als we dat voor elkaar krijgen! Het valt tot nu toe alleen niet mee om een zwembad tot onze beschikking te krijgen, dus daar moeten we dit weekend nog hard naar op zoek!
Deze week hebben we ook een kijkje genomen op de traditionele markt in Tomohon. Ik denk dat ik nog nooit zoiets smerigs heb gezien! En het stonk er ook heel erg. Er lagen varkens (hele en in stukken), honden, vleermuizen, ratten, slangen, ingewanden van dieren en overal bloed op de grond. Iel, wat was het smerig daar. Wel weer een ervaring rijker en iets wat je gezien moet hebben als je hier bent.
Een geschikt restaurantje zoeken in het dorp, valt ook niet altijd mee. Zo hebben we al eens meegemaakt dat het drinken op was in een restaurant. Ook hebben we een keer gehad dat we gingen zitten, waarna ze met heel veel kleine gerechten aan kwamen, terwijl we nog niet eens de menukaart hadden gezien. Die bleken ze niet te hebben! Wat je op zou eten, moest je aan het einde betalen en de rest wordt volgens mij gewoon voor de volgende klant gebruikt. Dit eten was ook allemaal koud en nadat Whitney voor Evy en mij had vertaald wat alles was, had ik besloten om daar maar niets meer te eten. Er lagen namelijk hersenen, gekookte en gebakken kippenlever, runderpoot en kip. Gelukkig kennen ze hier ook de KFC!
De kinderen hier op straat houden ook niet op, ze raken niet uitgekeken op ons als ‘bule’. Iedere dag komen we langs een paar scholen als we naar Sayap Kasih gaan en dan weten de kinderen niet hoe snel ze aan de rand van het schoolplein moeten staan om naar ons te kijken en zo hard als ze kunnen ‘bule! bule!’ te roepen. Soms is het wel irritant als ze niet van ophouden weten.
De blauwe busjes waarmee we naar het dorp kunnen zijn hier zulke roestbakken, dat de deur van de chauffeur open ging in de buitenbocht! Wij schrokken natuurlijk en moesten daarna hard lachen, maar de Indonesiërs bleven heel rustig en deden net alsof het heel normaal was! Ieder ritje gebeurt er wel iets wat wij Nederlanders niet gewend zijn!
Op de planning staat om binnenkort in het weekend een keer de zonsopgang te gaan kijken op de vulkaan Mahawu. Hiervoor moeten we dan vroeg weg, maar hier ben ik ontzettend benieuwd naar!
Gelukkig, Evy en ik mogen het idee van de hydrotherapie uit gaan voeren. Broeder Han en de zuster van panti Sayap Kasih vonden het een goed idee. Deze week zijn we vooral bezig geweest met het opstellen van het plan. De fysiotherapeut van Sayap Kasih gaf zelf meteen aan dat hij de hydrotherapie voort wil zetten als het een positief effect heeft. Het zou natuurlijk heel mooi zijn als we dat voor elkaar krijgen! Het valt tot nu toe alleen niet mee om een zwembad tot onze beschikking te krijgen, dus daar moeten we dit weekend nog hard naar op zoek!
Deze week hebben we ook een kijkje genomen op de traditionele markt in Tomohon. Ik denk dat ik nog nooit zoiets smerigs heb gezien! En het stonk er ook heel erg. Er lagen varkens (hele en in stukken), honden, vleermuizen, ratten, slangen, ingewanden van dieren en overal bloed op de grond. Iel, wat was het smerig daar. Wel weer een ervaring rijker en iets wat je gezien moet hebben als je hier bent.
Een geschikt restaurantje zoeken in het dorp, valt ook niet altijd mee. Zo hebben we al eens meegemaakt dat het drinken op was in een restaurant. Ook hebben we een keer gehad dat we gingen zitten, waarna ze met heel veel kleine gerechten aan kwamen, terwijl we nog niet eens de menukaart hadden gezien. Die bleken ze niet te hebben! Wat je op zou eten, moest je aan het einde betalen en de rest wordt volgens mij gewoon voor de volgende klant gebruikt. Dit eten was ook allemaal koud en nadat Whitney voor Evy en mij had vertaald wat alles was, had ik besloten om daar maar niets meer te eten. Er lagen namelijk hersenen, gekookte en gebakken kippenlever, runderpoot en kip. Gelukkig kennen ze hier ook de KFC!
De kinderen hier op straat houden ook niet op, ze raken niet uitgekeken op ons als ‘bule’. Iedere dag komen we langs een paar scholen als we naar Sayap Kasih gaan en dan weten de kinderen niet hoe snel ze aan de rand van het schoolplein moeten staan om naar ons te kijken en zo hard als ze kunnen ‘bule! bule!’ te roepen. Soms is het wel irritant als ze niet van ophouden weten.
De blauwe busjes waarmee we naar het dorp kunnen zijn hier zulke roestbakken, dat de deur van de chauffeur open ging in de buitenbocht! Wij schrokken natuurlijk en moesten daarna hard lachen, maar de Indonesiërs bleven heel rustig en deden net alsof het heel normaal was! Ieder ritje gebeurt er wel iets wat wij Nederlanders niet gewend zijn!
Op de planning staat om binnenkort in het weekend een keer de zonsopgang te gaan kijken op de vulkaan Mahawu. Hiervoor moeten we dan vroeg weg, maar hier ben ik ontzettend benieuwd naar!
-
03 April 2014 - 16:27
Linda:
Hallo meisje,
wat een verhaal weer, he!
zo zie je pas echt het verschil met Nederland!
ik ben benieuwd hoe de zonsopgang zal zijn.
We horen het wel van je!!
Hoe voelt het om beroemd te zijn?
groetjes aan Whitney en Evy,
liefs, je moeder xx -
03 April 2014 - 18:54
Jelle En Tien:
Hee Culinaire Barbaar!!
KFC!! Ben je Gek! What about the Local Specialties!!
Lekker Orgaanvlees! Vleermuis! Wie wil dat nu niet proberen!! ;)
Wat zal jij genieten van je eerste bruine boterham met Kaas als je thuis bent! Haha!
Maar blijf genieten meiden! Ook van die Kinders!
Houdoe! =P -
03 April 2014 - 19:04
Anny Bastiaansen:
He nikki.
Leuk.om.je verslag te lezen. Lijkt mij ook niet lekker hoor dat eten wat je voorgeschoteld krijgt.hopelijk is het in Bali straks wel wat beter. Geniet verder van jullie stage en succes met het project.
Gr Anny -
03 April 2014 - 20:52
Maartje:
Hee die Nikki,
Je bent 'n echte ontdekkingsreiziger aan 't worden......volgens mij is het einde nog niet in zicht.
Nu je het toch over slangen hebt, probeer ook eens de snake wine...mmmm heerlijk.
Zou je wat hersentjes kunnen kopen en invriezen? Kees zou graag nog 'n partijtje extra willen hebben..
if you know what I mean?
Heel veel plezier en succes met de hydrotherapie, mooi dat jullie dit mogen uitproberen.
Lieve groet,
Kees en Maartje -
04 April 2014 - 00:50
Nikki Van Opstal:
He mama! Ja jullie horen en zien het zeker van mij, ik hoop dat we dit weekend gaan maar dat is nog niet zeker. Haha en je weet toch hoe ik ben, beroemd zijn is niks voor mij xP gelukkig zijn het dan maar kinderen he haha!
Ja Tien, als jij mij dan gek vind, dan ben ik gek xP Noo thanks, ik pas toch liever bij die dingen, dat gaat me te ver :P En ik zal zeker genieten van een heerlijke verse boterham in Nederland!
Snake wine? Nog nooit van gehoord, maar ik zal erop letten en dan beslissen of ik het ga proberen :P En dat moet lukken van die hersenen, anders stuur ik ze wel op! And I know what you mean, ik heb die extra hersenen dus niet nodig xD haha!
Groetjes! -
04 April 2014 - 18:21
Jacqueline En Theo Van Rijckevorsel:
dag nikki
selamat hari minggu!
fijne zondag gewenst, en doen hoor die sunset daarboven!
geniet ervan en succes met de hydrotherapie
wij horen veel wat wij kennen, leuke kennismaking voor jullie met dat alles
sampai jumpa nanti, dua bulan lagi di Bali!
groetjes Jacky en Theo van Rijckevorsel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
